استان آریاگان پایگاه تحلیلی بهبهان

به نام خدا

ان الله لايغيرمابقوم حتي يغيروامابانفسهم.

"هماناخداوند سرنوشت هيچ قومي را عوض نمي كند مگر آنكه آن قوم سرنوشت خود را عوض كنند".                                                                                                                                         سوره ي رعد آيه ي 11

متن ذیل برگرفته از ماهنامه صبح مارون و به قلم آقای عطا برکت درباره ی سابقه شرکت سهامی آبیاری بهبهان بوده و در متن آن اشاره شده که "بهبهان 20 سال زود تر از اصفهان ، 6سال زودتر از تهران و 3 سال زودتر از شیراز صاحب آب لوله کشی شد.

همچنین در متن قید شده که مردم بهبهان در سال 1318 با نامه نگاری خواستار آب لوله کشی شدند که در پاسخ به نیاز مردم در سال 1319 شرکت آبیاری با شراکت بانک کشاورزی ، شهرداری بهبهان و تجار بهبهان تاسیس گردید.

و نیز قید شده که مردم بهبهان پیشتر از بسیاری از شهرهای دیگر خواستار مدارس جدید ، کارخانه مولد برق ، ایجاد خیابان ، داشتن پارک شهر آبرومند (باغ ملی) و اداره جات جدید مانند شهرداری ، شهربانی ، ثبت اسناد ، دادگستری و بانک شدند و به آنها هم می رسیدند.

اما بنده برای خودم و همه ی همشهریانم بسیار بسیار متاسفم که ماها که فرزندان همان مردم سال 1318 هستیم ، برای بهبود وضع رفاهی ، اشتغال ، فرودگاه ، راه آهن ، آزاد راه ، بیمارستان ، رادیوشهری ، باغ وحش و باغ پرندگان ، فرمانداری ویژه (50 سال پیش بهبهان فرمانداری کل کهگیلویه و بویراحمد بوده و بعدا بخاطر شهریت بخشیدن به روستای یاسوج ، بهبهان به فرمانداری تنزل و یاسوج با 900نفر مرکز استان شد ) ، منطقه ویژه اقتصادی دامپروری حتی حاضر به یک طومار ساده هم به مسئولین شهری ، استانی و کشوری هم نیستیم اما برای اموال شخصی (و نه شهری) حتی سینه هم چاک می زنیم !

و نتیجه این می شود که همگی از عدم زیرساخت های اولیه زندگی معذبیم و باید با حسرت شاهد رشد و توسعه ی روزافزون روستاها و بخش های قبلی بهبهان (ماهشهر ، گچساران ، امیدیه) باشیم.

شرکت های نفت و گاز بخش های قبلی بهبهان (امیدیه و گچساران ) عامل احداث فرودگاه های آنها شده و الان همین فرودگاه ها مانع هائی جهت احداث فرودگاه بهبهان شده اند.

به خدا قسم اگر همان موقع مردم خواهان مرکز استان شدن بهبهان هم می شدند ، فورا و بدون درنگ به آن می رسیدند که در آن صورت قطاروار فرودگاه ، راه آهن ، شرکت نفت و گازبهبهان و ..... هم به دنبال آن به بهبهان می رسید و الان حتی برای یک طرح کوچک باید ده ها بار کلنگ زنی بدون پشتوانه ی مالی شود و نقل تبلیغات و وعده های توخالی کاندیداهای مجلس و شورا شود و خبری هم از آن نباشد مثل بیمارستان ولی عصر پس از 22 سال ، فرودگاه پس از 15 سال و .... ! چه شده که ما از انتقاد سازنده به مسئولین شهری هم عاجزیم ؟!

اگر موضوع کمبود بودجه باشد برای همه از جمله دزفول ، آبادان ، اصفهان و گچساران هم باید کمبود بودجه باشد نه فقط برای بهبهان و شهرستان هائی که هیچ گاه روحیه نقد و انتقاد سازنده به مسئولین را ندارند.

بهبهان زمانی مرکز ایالت (شامل چندین استان فعلی) بوده سپس به فرمانداری کل تنزل کرده سپس به فرمانداری تنزل کرده و با جدائی ده ها شهر و بخش از بهبهان به شهرستانی منزوی تبدیل شده و الان هم به دلیل جدائی همان ده ها شهر از بهبهان از شرایط فرمانداری ویژه بیشتر و بیشتر فاصله گرفته ایم (به دلیل کاهش جمعیت شهرستان و کاهش مساحت شهرستان) اما شهر 35 هزار نفری طبس و شهر 45 هزارنفری تنکابن به فرمانداری ویژه ارتقا می یابند و جالب اینکه تنکابنی ها و مسئولین شان می گویند که به این هم راضی نیستیم و به طومارهایمان برای مرکز استان شدن ادامه می دهیم چون که مردمش خواهانند و از مسئولین می خواهند و مطمئن باشید که بدان خواهند رسید !  

مسئولین کشوری خبری از دردهای ما ندارند و مسئولین شهری هم نیامده اند تا وضع ما بهبود یابد بلکه آمده اند تا با اشغال پست های بهبهان به مطامع شخصی خود و ارتقا به پست بالاتر دست یابند و الا این وضع و حال و روز بهبهان در تمامی حوزه ها نبود !

خدا می داند از شدت غصه به حال زادگاهم متاثر شده ام و نمی دانم درد شهر را به کدام بنده خدا بگویم : به مسئو لین کشوری و حتی استانی که دسترسی ندارم و مسئولین شهری هم یا نمی توانند دردی را  دوا کنند و یا نمی خواهند .

شرکت سهامی آبیاری بهبهان

منابع اینترنتی آغاز و پیشینه ی لوله کشی مدرن آب آشامیدنی در شهرهای ایران را با ایجاد لوله کشی و تصفیه خانه در مسجد سلیمان به سال 1297 خورشیدی توسط شرکت نفت می دانند .

دومین شهر بیرجند 1301 و بعد مشهد 1302 و آبادان و تبریز ، 5 شهر اول ایران بوده اند.

مردم بهبهان اما در سال 1318 شروع به نامه نگاری و تلگراف به دربار نمودند، بسیار پیش از شهرهای بزرگ ایران که همه از آب انبارهای قدیمی و پر از آلودگی به نام برکه استفاده می کردند .

خواست مردم (تاکید می کنم..خواستن مردم بیبهو) بسیار زود مورد توجه و پذیرش رضاشاه واقع شد و با بودجه ای معادل یک میلیون شروع به کار گردید.

در سال 1319 شرکت آبیاری بهبهان با شراکت بانک فلاحت (کشاورزی) و بلدیه (شهرداری بهبهان تاسیس 1305) و تجار بهبهان تاسیس گردید.

این شرکت در اردیبهشت 1322 رسما با 45 میلیون ریالی ثبت شد . نکته مهم در اینجا همیاری و کمک تاجران و ثروتمندان بهبهانی است. آنها پیشتر از بسیاری از شهرهای دیگر خواستار مدارس جدید ، کارخانه مولد برق و ایجاد خیابان و داشتن پارک (باغ ملی) آبرومند و اداره جات جدید مانند بلدیه ، شهربانی ، ثبت اسناد و صلحیه (دادگستری) و بانک بودند و به آنها هم می رسیدند.

به هر حال کارگران و مهندسان شریفی در پوشش شرکتهایی مانند استوا که 4400 متر تونل با حدود 143 حلقه چاه تنفسی ایجاد کرد و شرکت بخارا که چندین کیلومتر نهر کشید و چندین سیفون و آبپخش احداث نمود ، توانستند در زمستان 1324 آب را از آبپخش منصوریه با دبی اسمی 3 متر مکعب بر ثانیه درون نهر آبیاری به جریان انداخته و طی یک مسیر طولانی (ابتدا به روستای قلعه سید مقیم و بعد به جاده شیراز به زمینهای شرقی و جنوب شرقی بهبهان و سپس به تپه خمپاره اندازان به بشیر نذبر و به چمنک) به دو برکه بزرگ در جنوب بهبهان برسانند (چهار راه هلال احمر فعلی / اداره آب)

همچنین باید یادآوری نمایم که یکی از اهداف دیگر این شرکت ، آبیاری 3000 هکتار از زمینهای مجاور در دو سوی نهر آبیاری بوده است. از طرف دیگر مهندس موسی فکری رییس پرتلاش شرکت آبیاری به اردوگاه نظامی بریتانیا در اندیمشک که در حال جمع آوری بودند ، رفت و با رایزنی توانست تعداد بسیار زیادی لوله چدنی 6 اینچی به رایگان بیاورد. این لوله ها در بهبهان به لوله کمپونی معروف شد و مردم شعردوست بهبهان با تک بیتی آن را جاودانه کردند :

لوله کمپونی کریو          اسن شفتولو کریو

کارگران اداره املاح درون آب را با آهک اصلاح شده درون یکی از برکه ها ته نشین کرده و ساعتی بعد آب پاکیزه را به درون برکه جفتی وارد می نمودند. با استفاده از اختلاف بین برکه ها و محلات پایین دستی شهر ، بدون هیچ پمپی آب به لوله های کمپونی وارد شده و در محلات توزیع می شد.

در اینجا باید به نوبه خود از بزرگانی که آبادانی و صنعت به بهبهان ارمغان نمودند ، سپاسگزاری نمایم چرا که بهبهان در آن سالها 20 سال زودتر از اصفهان و 6 سال زودتر از تهران و 3 سال زودتر از شیراز به آب لوله کشی دست یافت. لازم به ذکر است که در سالهای 31-32 اولین منبع آب را در همین محل نصب نمودند که بهبهانیها برای آن هم شعری سرودند :

تانکی می قدکی                وقتی که سیلی مکنم ، طهمره کی

در سال 1338 تصفیه آب به روش کلرزنی آغاز گردید و در سال 41-42 لوله های جدید ایرانیت جایگزین چدنی ها گردید و لوله کمپونی بازنشسته گردید.

به قلم : عطا برکت